Digestio aparatua elikagaien
digestioan eta nutriente garrantzitsuen xurgapenean parte hartzen duten
organoen multzoa da, ezinbestekoa dena hazi eta osasuntsu mantentzeko. Aparatu hau
osatzen duen atal garrantsitzuenetarikoa
heste meharra da. Honek, nutrienteen xurgapenean laguntzen duten heste
biloak ditu.(1)
Gaixotasun zeliakoak,
heste meharraren inflamazioa sortzen du.(1) Hau da, glutena digeritzean sistema inmunea proteina higatu eta heste
biloak kaltetzen ditu. Modu honetan, bitaminen, mineralen eta beste nutrienteen
xurgapena eragoziz. (2) Hesteeko xurgapenan aritzen diren zelulak, forma
zilindrikoa izatetik kuboide itxura izatera igarotzen dira. (4)
Azaldutako moduan,
digestioaren prozesuan, substantzia nutritiboak transformazioak jasaten
dituzte, prozesu kimiko eta mekanikoen bitartez, xurgatuta izan eta odol-zirkulazioan sartu ahal izateko.
Xurgapen honek, heste meharra estaltzen duen azalean gertatzen da, mukosan.
Horregatik, xurgatzea egokia izateko, ezinbesteko da mukosaren osotasun
perfektua izatea.
Ezkerraldeko argazkia
heste mehar osasuntsu baten mukosa ikusten da, albokoan, berriz, zeliako baten
heste meharrararen mukosa ikusi daiteke, gutziz zapala dena. Zapaltasun
hau, xurgapen gainazalaren falta adieratzen du eta ondorioz, digeritutako
alimentuen hesteetik odolera transferentzia okerra izango da.(18)
III. Irudia Zeliakoen eta osasuntsu baten mukosaren
konparaketa
Hala ere, gaixotasun honek pertsona
bakoitza era ezberdinean eragiten du eta sintomak digestio aparatuan zein
gorputzeko beste edozein atalean agertu ahal dira.
(4)
Gaixotasunaren larritasuna
diagnostikorako eta tratamendurako igarotako denboraren araberakoa da. Hori
dela eta, ez da gomendagarria umeetan glutena dituzten produktuak hartzea,
lehen sei hilabetetan gutxienez. Gaixotasun zeliakoaren sintomak guztiz
aldatzen dira gaixo batetik bestera, gainera, gaixo askoren diagnostikoan ez
dira sintomak nabaritzen.
Sintoma ohikoenak
honako hauek dira sabeldura, distentsio
abdominala, okadak, jangura falta eta laxotasuna. Baina, sintoma klinikoak gaixoen adinagatik aldatzen doaz, hurrengo
sintoma ez-ohikoak aurki ahal dira:
1.
Hazkundearen eta pubertaroaren atzerapena.
2.
Anemia: Burdina falta.
3.
Hipoplasia:Hortzen esmaltearen alterazioa
4.
Depresioa eta portaeran
aldaketak
5.
Osteoporosis, abortoak, edemak..
Aipatu beharra dago,
gaixotasun honek, familien arteko kideen artean ematea ohikoagoa dela. (12)
Gaixotasun hau
paraitzen dutela uste duten pertsonek zenbait proba egitea beharrezkoa da:
·
Odolaren analisia: Analisi honen bitartez, anemia, bitamina
falta, kolesterolean aldakuntzak… eta beste zenbait alterazio aurkitu ahal
dira, hesteetako funtzioren alterazioa suposa ditzaken probak.
·
Gaixotasun zeliakoaren odolaren markagailua: Odolean gaixotasun zeliakoen
markagailuak aurkitzen dira. Hauen artean ezagunenak antigliadina eta
antigorputz antiendomisioak. Honako hauek dira betetzen dituzten ezaugarriak
arruntak:
-Gaixotasunaren
hainbat kasu antzeman dezake.
-Gaixotasunaren
garapenean erabilgarriak dira, tratamenduarekin batera normalizatzen dira,
gluten detektatzean berriz gora egiten dute.
-Baina, ez dute
kasu guztiak antzematen, eta beste gaixotasun batzuekin gora egin dezakete.
Hori dela eta, ezinbestekoa da hesteetako biopsia.
·
Hesteetako biopsia:
Hesteetako
gainazaleko zati bat erauzten da, mikroskopioarekin haien forma eta zelulen alterazioa gertatu
den behatzeko da. Umeetan beste teknika batzuk erabiltzen dira. Proba hau,
ahotik sartutako endoskopio batekin ere egin ahal da. Honek heste-biloen
atrofia erakutsi ahal du.
Biopsia hau,
glutena dietatik atera baino lehen egin behar da. Lehenengo biopsia egin ostean,
eta gluten gabeko dieta jarraitu eta gero, beste kontrol biopsia bat egin behar
da, ezinbestekoa dena hestearen mukosaren normalizatu den ikusteko. Azken
biopsia hau tratamendua hartzen dutenetik bi urteetara gutxi gora behera egiten
da. (6)
·
Froga genetikoa:
Froga honek,
diagnostikoan zalantzan daudenean, gaixotasuna baztertzeko erabiltzen da.
Adibidez, hesteetako biopsia ezin daitekenean aurrera eraman, ez denean ondo
burutu edo markagailuak normalak direnean. Horrela, pazientea oinarri genetikoa
ez badu, %99 ez da zeliakoa izango.
Froga hau lehenengo
mailako familiakideei edota arrisku maila altuko pertsona taldeei zuzenduta
dago. Modu honetan, markagailu serologikoen eta sintomen segimendua jarraitu
daiteke. (16)
Gaixotasun zeliakoaren
tratamendu bakarra, bizitza osorako gluten gabeko dieta da. Dieta honen
bitartez, zekalea, oloa eta garagarra ekiditzen dira. (9) Oloa ez da toxikoa gaixoen %95ean, baina beste
%5eko kasuetan ez da ziurra.
Okela, arraina, arroza, frutak, barazkiak eta artoa gluten gabeko
elikagaiak dira, prestatzeko orduan ziurtasun neurriak hartzen badira. Glutena
duten elikagaiak piramide nutrizionalarekin kontrastatuz, ondorioztatu dezakegu
, lehen faseko edo ezinbesteko faseko elikagai gehienak, gluten daukatela.
Honek, argi erakusten du glutenaren garrantzia gure osasunean. (12)
Paziente gehienek, bi
asteko epean, gluten gabeko dietarekiko erantzun kliniko ona dute, erantzun
tasa aldatu arren.
Hala ere, ikerketa
talde ezberdinen arabera, etorkizun hurbil batean, zeliakoentzat toxikoa den
peptido apurtzen duen entzima bat hornitzea ikertzen daude. Entzima zati
txikietan zatituta egongo litzateke, modu honetan, gehigarri dietetiko baten
moduan suministratu ahalko zen. Ahozko osagarri honek glutena ingeritu baino
lehen hartu beharko zen, horrela urdaileko glutena degradatzeko gai izango zen,
heste meharrera heldu baino lehen. (14, 15)
Gaur egun, gaixotasun hau zerk
eratzen duen ez da ezagutzen zehazki. Baina, genetikarekin lotura duela aztertu
ohi da; pertsonak haien gurasoengandik heredatzen duten informazioa genetikoa gaixotasun
zelliako garatzera eraman dezake. Aurreko
belaunaldietako batek gaixotasun hau garatu badu, %10eko probabilitatea dago hurrengokoek ere
garatzeaz.
Gaixotasun zeliakoa garatu ahal
izateko gene zehatz batzuen presentzia ezinbesteko da, beste zenbait
faktoreekin batera. Zeliako izateak ez du esan nahi anomalia genetiko bat
izatea, baina, heredagarria izanda ohikoa da familia batean zeliako bat baino
gehiago egotea. Gizartearen %30a, gaixotasun hau garatzeko oinarri genetiko
egokia da, hala ere, hauen %1a soilik garatzen du.
HLA sistema (Human leukocyte antigen) , seigarren kromosoman kokaturiko gene
taldea da. Hauen funtzioa, organismoaren zelulak bakoitzarenak izateaz
arduratzea da. Horrez gain, infekzioa sorrarazten dituzten eragileen aurrean,
organismoa defendatzeko erantzun inmunea ematen du.
Sistema honek, hainbat aldaketa jasan
dezake, baina, badaude aldaketa zehatz batzuk gaixotasun zeliakoa garatzeko
jarrera hartzen dutenak. Gene bakoitzeko bi kromosoma ditugu:
·
DQ2
positibo: zeliakoen %93 DQ2 molekula kodifikatzen duten aleloak dituzte.
·
DQ8 positibo: Soilik
zeliakoen %5 DQ8 molekula kodifika dezakete.
Zeliakoen artean DQ2 eta DQ8
molekulak agente kaltegarri bezala agertzen diren proteinak identifikatzen
dituzte. Hala ere, honi buruzko ikerketa handia dago egiteko, soilik DQ2 eta
DQ8 positibo diren pertsonen artean %2
zeliakoak dira. Horregatik, HLA sistemeko geneetan ikertzea ezinbestekoa da.
Beste alde batetik, zeliakoek,
interleukina 2 eta 21 geneak kodifikatzen dituzten agertzen diren ADN
sekuentzia falta dutela behatu da, laugarren kromosomak kokaturikoa. Bi gene
hauek zitokinakdeituriko proteina kodifikatzen dituzte, inflamazioa
kontrolatzen dituzten polipeptidoek globulu zurietatik sorturikoak,
ezinbestekoak direnak gaixotasunaz
babesteko. (16)